Sen nocy letniej

Product Information

Sztuka w oryginale liczy 2165 wersów. Jest podzielona na 5 aktów, z których najkrótszy jest akt 4, zaś najdłuższy – akt 5 [2]. Grose w swym Provincial Glossary opowiada o kimś, co poszedłszy za nasieniem paproci, pobity został i potłuczony przez zazdrosne duchy. 1959

Teatr Miejski im. Witolda Gombrowicza w Gdyni: 23 października 2021 r. – premiera dramatu w reżyserii Rafała Szumskiego. W swej interpretacji sztuki Szekspira twórcy spektaklu podążają za myślą Gillesa Deleuze’a, stwierdzając: „Deleuzjańska różnica jest wydarzeniem spotkania z Innym, bez którego dyskurs o Innym nie jest możliwy. Owo poznanie Innego, spojrzenie w jego obcą twarz jest doświadczeniem wstrząsającym, traumatycznym – to apokalipsa. Nie musi ona jednak oznaczać końca. Możliwe jest ocalenie, a gwarantuje je Przemiana”. Refleksja nad Przemianą obejmuje w „Śnie nocy letniej” zarówno kwestie społeczne i osobiste, jak i estetyczne, ekologiczne oraz technologiczne. W 2005 roku telewizja BBC dokonała adaptacji tej sztuki. Akcja przeniesiona została do czasów współczesnych, dialogi jedynie nawiązują do tych ze Snu nocy letniej. LeslieDunton-Downer,AlanRiding: Szekspir.Warszawa:Hachette Livre,2005,s.199-201. ISBN 83-7184-496-4.

pozostałe recenzje użytkowników

W 2014 roku Amerykanka Julie Taymor, mająca już w swoim dorobku ekranizacje dzieł Szekspira ( Tytus Andronikus z 1999 roku, Burza z 2010), wyreżyserowała Sen nocy letniej. Fishera, drugi raz przez James Robertsa, w roku 1600. Podzielony na akty i sceny, dopiero w wydaniu Rowe'a, w roku 1709. 1989 Wszystkie zasoby Wolnych Lektur możesz swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać pod warunkiem zachowania warunków licencji i zgodnie z Zasadami wykorzystania Wolnych Lektur. Pierwszej ekranizacji dokonano w 1935 roku, w reżyserii Maxa Reinhardta i Williama Dieterlego. Film ten zdobył dwa Oscary.

W roku 2005 zespół Les Ballets de Monte Carlo wystawił spektakl Le Songe (Sen) w choreografii i reżyserii Jeana-Christophe’a Maillota do muzyki Felixa Mendelssohna, Daniela Teruggiego i Bertranda Maillota [10].W Green'a Groatsworih of Wit jeden z aktorów mówi: „Dwanaście prac herkulesowych wygrzmiałem ze sceny”. 1981 U Chaucera też zapożyczył postacie Tezeusza i Hippolity i wiele szczegółów, nawet pomysł do wybornej parodii dramatu o Piramie i Tyzbie. 1971 Najważniejsze dzieła: Ryszard III (1590-93), Sen Nocy Letniej (1595), Romeo i Julia (1595), Henryk IV (1596-98), Hamlet (1601), Otello (1604), Makbet (1606), Król Lir (1606), Burza (1611)

Zasób opracowany na podstawie: William Shakespeare, Dzieła dramatyczne Williama Shakespeare (Szekspira): w dwunastu tomach, T. 12, Stracone zachody miłości; Sen nocy letniej; Zimowa powieść; Życiorys poety, wyd. G. Gebethner i Spółka, Kraków 1895, wyd. Gebethner i Wolff, Warszawa 1895 Sen nocy letniej ( ang. A Midsummer Night’s Dream) – komedia Williama Szekspira, powstała pod koniec XVI wieku.Wspomniany przez amatorów-artystów Herkules na przykład, był jedną z najulubieńszych figur przedszekspirowskiego teatru. 1980